Szczęśliwe psy do nas nie trafiają…
Tylko te, którym cZŁOwiek dał jedynie zimno, ból, cierpienie i samotność.
Precelek ma jakieś 5 miesięcy, ma jeszcze mleczne ząbki. Prawie dzidziuś. Dopiero co pił mleczko mamy, a teraz musi sam się mierzyć z obojętnym światem.
Miał jechać do schroniska o bardzo złej sławie. Nie mogliśmy na to pozwolić, zwłaszcza że maluch nie czuje się dobrze 🙁
Na cito pojechał do kliniki – jest najsłodszy, ale bardzo osowiały. Podejrzewamy babeszjozę. Kleszcze zbierają swoje żniwo.
Psy, które ktoś kocha, są przed nimi chronione.
Precla nie kocha nikt.
My będziemy o niego walczyć!
