Decydując się na psa rozważamy wszystkie za i przeciw, ile mamy czasu dla psa, ile miejsca, pieniędzy, wyobrażamy sobie jaki powinien być, jaki ma być. Wiele osób chce psa od szczeniaka, żeby sobie wychować, wydaje nam się, że wtedy pies będzie taki jaki chcemy żeby był. Czasem jest a czasem jego predyspozycje psychiczne nawet w obrębie rasy biorą górę, nie mówiąc już jeśli jest to mieszanka której rodziców nie znamy. Pies tak jak człowiek może być inteligentniejszy lub mniej inteligentny, lękliwy, nieśmiały, bardzo pewny siebie, z natury żywiołowy lub spokojny. Wybierając szczeniaka nie wiemy tego dopóki się nie poznamy a maluch nie podrośnie i nie zacznie „pokazywać” jaki jest. Wtedy potrzeba czujności i czasu aby go wychować. Wiele psów jest oddawanych w młodym wieku bo właściciele sobie „nie radzą” (inna sprawa, że dzieci jak dorastają i dają popalić nie oddają, ale przecież pies to pies..nie dziecko)
A co robimy biorąc dorosłego psa?
Nie mówię, tu o schronisku, schronisko to inna „bajka” a właściwie horror. Psy w schronisku i poza nim bardzo często zmieniają swoje zachowanie nie do poznania. Ale z fundacji? Jest bardzo wiele fundacji które wkładają ogromną pracę i pieniądze w poznanie psa i nauczenie go. Czytając ogłoszenia będziemy wiedzieli czy pies lubi inne psy, koty, stosunek do dzieci, jak chodzi na smyczy, ile ruchu potrzebuje, czy pilnuje podwórka, czy lubi zabawy piłką etc etc
Jest to wiedza której kupując szczeniaka za 200 zł mieć nie będziemy, po pierwsze nie wiemy co z psa wyrośnie nawet wyglądowo nie mówiąc już o charakterze.
Adopcja psa to często gigantyczne ułatwienie dla nas oraz pewność, że pod naszym dachem zamieszka zwierzak jakiecho chcieliśmy i jakiemu „damy rade” a dla psa? Dla psa to dom.
