Oto moja historia

Kiedy pierwszy raz spotkałem ludzi ze Zwierzęcej Polany na targu, byłem cały upaćkany odchodami. Handlarz powiedział, że „gówniany ze mnie źrebak”.

Grubo się mylił, bo wyrosłem na porządnego konia – rozważnego, spokojnego i uwielbiającego pieszczoty. Kiedy widzę na padoku człowieka, biegnę do niego, chucham mu w ucho i domagam się głaskania.
Opiekunowie ze Zwierzęcej Polany mówią, że wkrótce będę pomagał chorym. To się chyba nazywa hipoterapia.

Moimi najlepszymi kumplami są Salomon i Apsik.
Za to Ptysia mam po dziurki w pysku;)