Cudowna, przesłodka babunia, która w ciągu 20 lat swojego istnienia doświadczyła więcej zła, niż można sobie wyobrazić. Jej ciało nosiło ślady cierpienia, zaniedbań i upokorzeń. W Azylu złapała oddech. Pogodna, czuła, proludzka. Zaniemogła nagle i choć walczyliśmy o nią ze wszystkich sił, w końcu musieliśmy się poddać. Kochana konisiu. Już odpoczywasz. Już nic nie boli. Biegaj szczęśliwa po wiecznie zielonych pastwiskach. Nigdy Cię nie zapomnimy.
