Chwila na refleksję

Jest niedziela 5.01.2025 godzina 8.40.

Po porannym oporządku siedzę i myślę. Myślę o tym co zrobiłam i co muszę zrobić. Za 5 dni o tej porze będę czekała na przyjęcie do szpitala, lata zaniedbań, odwoływania badań bo zawsze było coś ważniejszego tak się kończą (badajcie się koniecznie kobiety).
Jestem Prezesem tej fundacji, osoba na której na końcu wszystko stoi. Łącznie jest nas 6, ja i mój mąż, Żaneta pod opieką której są psy, Jacek, który na zmianę z nami opiekuje się końmi i Kamil z Maćkiem od prac porządkowo- budowlanych w Azylu. Jestem stajennym, koniuszym, pomocnikiem weterynarza, szefem budowy, panią od social mediów, ale przede wszystkim osoba odpowiedzialna za finanse fundacji, zbiórki i płatności. Podejmuje decyzje co robimy a później ponoszę konsekwencje.
Wczoraj po kilku konsultacjach musiałam podjąć decyzję o wyjeździe konia Ptysia do kliniki, jedzie walczyć od swoje zdrowie i życie 3 dni po tym jak ja idę do szpitala. Powinnam być w Azylu kiedy będzie wyjeżdżał nagrać materiały, założyć zbiórkę a później odwiedzać go w klinice i informować o jego postępach żeby móc zebrać środki na opłacenie fv za jego leczenie, czy będę mogła? Być przy wyjeździe na pewno nie a dalej? Zobaczymy.
Normalną swoją wizytę pewnie bym przełożyła na lepszy czas, tym razem nie mogę. Czy do już uzbieranych długów dojdą kolejne i kolejni wściekli kontrahenci? Prawdopodobnie. Co z hotelami i fv za styczeń na które nie ma? Będzie już 10. ZUS? (zatrudniamy ludzi na umowy o pracę od lat), pasze dla koni, jedzenie dla kilkudziesięciu szopów, prąd, pensjonaty…
Wiele bym oddala, żeby móc iść na badania i zabieg z wolna głową, czy to jest możliwe? To już za kilka dni. Nie zostaje mi wiele wyboru bo utrzymujemy fundacje z darowizn od osób prywatnych. Dzięki Wam. Zostaje mi tylko próbować prosić o pomoc.